Parnonas Hike στα γραφικά Τσίντζινα Λακωνίας | Κυριακή 21 Απριλίου 2024

Πληροφορίες Περιοχής

Το χωριό Τζίτζινα ή Πολύδροσο

Ακριβώς μετά το χωριό Βέροια, χτισμένα σε μια απότομη πλαγιά του βουνού δεσπόζουν τα Τσίντζινα. «Πνιγμένος» μέσα σε πυκνά δάση ελάτων και με το επιβλητικό βουνό να δεσπόζει από πάνω του, ο οικισμός γοητεύει τον επισκέπτη εξαρχής με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του, τα γήινα χρώματα (το σκούρο πράσινο από τα έλατα συνυπάρχει αρμονικά με τα χρώματα της πέτρας και των κεραμιδοσκεπών) και φυσικά την απόλυτη ηρεμία του τοπίου. Είναι κρυμμένο μέσα στα έλατα σε μια χαράδρα, με όμορφα πέτρινα σπίτια­ αμφιθεα­τρικά χτισμένα σε τρεις πλαγιές. Δύο μικρά ποτάμια το διασχίζουν και τρία πέτρινα γεφύρια ενώνουν τις γειτονιές του. Πρόκειται για ένα κουκλίστικο ορεινό χωριό, ανάμεσα στις ελατοσκέπαστες βουνοπλαγιές του Πάρνωνα και σε υψόμετρο 1.000 μ. Αξίζει να περπατήσει κανείς στα λιθόστρωτα σοκάκια για να θαυμάσει την αρχιτεκτονική σε σπίτια, γεφύρια και πλατείες. Όσοι αγαπούν την πεζοπορία, μπορούν να ακολουθήσουν ένα από τα εννέα σηματοδοτημένα μονοπάτια που ξεκινούν μέσα από το χωριό. Όλα τα μονοπάτια καταλήγουν μέσα από πλούσια ορεινή βλάστηση (κέδρους, έλατα, θάμνους) σε πηγές ή σε εκκλησίες. Για την ιστορία του οικισμού κανείς δεν είναι σίγουρος. Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι η περιοχή κατοικήθηκε τουλάχιστον από τον 9ο αιώνα μ.Χ. Ωστόσο, η πρώτη γραπτή αναφορά στον οικισμό προκύπτει από ένα βυζαντινό Χρυσόβουλο του 1292 ή κατ΄άλλους του 1295 μ.Χ., σύμφωνα με το οποίο τα Τσίντζινα είναι ένα από τα νεότερα χωριά της περιοχής αυτής του Πάρνωνα, η οποία αποτελούσε μέρος της ιστορικής Κυνουρίας στις παρυφές της Τσακωνιάς και συνόρευε άμεσα με τα προάστια της ιστορικής Λακεδαίμονος. Στην πλατεία του χωριού δεσπόζει το παλαιό πετρόκτιστο κτίριο του Σχολαρχείου. Το πέτρινο σχολείο του χωριού, ένα κτίσμα του 1891 στο κέντρο της πλατείας, έγινε πλέον ξενώνας και οι παλιές αίθουσές του έγιναν δωμάτια. Το χειμώνα, το σύνολο σχεδόν των κατοίκων μετακομίζει στο ημιορεινό χωριό Γκοριτσά, όπου και καλλιεργούν την γη τους, ενώ το καλοκαίρι ο πληθυσμός ανέρχεται σε περίπου 400 άτομα. Από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του χωριού, στο οποίο παλιότερα μιλούσαν την τσακώνικη διάλεκτο, είναι η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη, το “Ψητό”, η Αγία Μαρίνα και το μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων.

Ιερά Μονή Αγίων Αναργύρων (Κοσμά και Δαμιανού)

Στους κόλπους της Σταματήρας, που είναι μία από τις δασώδεις παραφυάδες του Πάρνωνα σε ήρεμη γραφική ερημιά έχει ιδρυθεί η μονή των Αγίων Αναργύρων. Η θεματογραφία του ναού καλύπτει ευρύτατο κύκλο, που εμπνέεται από τον επίγειο βίο του Ιησού, την εσωτερική ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας και γενικώς τον ιστορικό και λατρευτικό κύκλο. Το ιστορικό της ίδρυσης της μονής κάνει λόγο για ολέθριες επιδρομές, ταραχές και συμφορές, που οδήγησαν «εις παντελή αφανισμόν και εσχάτην ερήμωσιν» του μοναστηριού κυρίως όταν οι Οθωμανοί αποχωρούσαν από την Πελοπόννησο. Ανασυγκροτείται και ακμάζει ξανά το 1707. Την περίοδο εκείνη λειτουργούσε και ως "Κρυφό Σχολειό" έως την απελευθέρωση. Κατά τον απελευθερωτικό αγώνα του 1821, σύμφωνα με τις πηγές, έξι εκ των μοναχών αγωνίστηκαν στην επανάσταση και μάλιστα τους απενεμήθηκαν και τιμητικά αριστεία. Η Μονή διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στη διάσωση της ελληνορθόδοξης παράδοσης για τον δοκιμαζόμενο λαό της περιοχής και επέδειξε επίσης εξαιρετική φιλανθρωπική δράση ανά τους αιώνες. Ακόμα και σήμερα, οι μοναχοί, και ιδιαίτερα κατά την περιόδο της Μεγάλης Εβδομάδος, προσφέρουν μεγάλες ποσότητες αναγκαίων τροφίμων φιλοξενώντας και παρηγορώντας τους διαβάτες και προσκυνητές που συρρέουν. Από τους μοναστηριακούς του θησαυρούς, σήμερα δε σώζεται τίποτα. Λεηλατήθηκαν, εκλάπησαν και αφαιρέθηκαν από τους διάφορους κατακτητές, τελευταίοι εκ των οποίων οι Γερμανοί, το Νοέμβριο του 1943.